روز_نوشت:

با یه لیوان چای عطردار هلو توی تاریکی تکیه دام به میز محل کارم و دارم به بهار پشت در شیشه ای خیابون نگاه میکنم هر چی بیشتر میگذره بیشتر تو خودم گم میشم

آروم وایسادم و دارم این ۶ماهی که گذشت و میبینم 

پیش خودم میگفتم تو این ۶ماه انقدرر تغییرای محسوس میبینم ک بیا و ببین

 اما حالا...همه چی کند پیش میره  ولی روزا دارن میدووَن و من....منم هیچی 

پیش خودم میگم بابا مگه الکیه؟ یهو همه چی‌بشه گل و بلبل؟!!! 

 همون قدری ک طول کشید تا عوضش کنی، زمان میبره تا خودی نشون بده

 واسه چی انقد حرص میخوری؟؟؟!!

یهو به خودم  میام و میگم دهنتو ببند، صبر کن ...

آره صبر  انگاری باید صبر کنم.