☁️ «زندگی متحیر کننده و شگفت انگیزه ،
و همینطور مهیب و عظیم و ترسناک .. و بعدش باز تورو حیرت‌زده می‌کنه !
و درفاصله‌ی بین شگفت‌انگیز بودن و ترسناک بودنش ، زندگی خیلی معمولیه و جریانِ عادیِ خودش رو داره ..
موقعی که برات روی خوب و شگفت‌انگیزش رو نشون میده ،
تا میتونی هرلحظه رو با دمی به درون بکش و ازش استفاده کن ،
به‌وقتِ ترسناک بودنش قوی باش و طاقت بیار ،
و وقتی باز روالِ عادی و نرمالش رو به‌دست اورد آروم باش و حالا وقتِ بازدمه ..
و همینه ، زندگی درعینِ حال که مایه‌ی دل‌شکستگیه و اندوه آور ، لحظه‌ای بعد شگفت‌انگیزه و شفابخشِ روح ..
زندگیِ غم‌انگیزِ حیرت‌آور و شفادهنده و ترسناک و معمولی ، به طرزِ نفس‌گیر و هیجان انگیزی زیباست !»
☁️ همیشه به وقتِ ترسناک بودنش جمله‌ی سهراب رو تحریف میکنم و با خودم میگم : صبور باش و وسیع و سربه‌زیر و سخت ! و معلومه که از پسش برمیایم ! معلومه که از پسِ هرآسمونِ پرابرو گرفته ، آفتابی‌هست و درخشش و فرصتِ استراحت و آرامش و بالیدنی ...
پس انتخابم اینه که ابرای مهیبِ دل‌گرفتگی رو کنار بزنم و به آفتابِ درخشان و شگفت‌انگیزِ زندگی فرصتِ تابیدن بدم ..