پروسه گذران غم

شماها وقتی ناراحتید میرید یه گوشه سکوت می کنید تا دوره غم بگذره و حالتون خوب بشه.

ولی من!

خودمو باید غرق آدمها بکنم.دورمو انقدر شلوغ کنم با آدمها که وقت فک کردن ثانیه ای هم نداشته باشم.

میدونی بعدش چی میشه؟

یهو یه روز توی ی لحظه نفس کشیدن برام سخت میشه، دستمو میزارم روی قلبمو با خودم میگم نفس عمیق بکشم، مغزم فرمان آروم بودن میده، به اولین جایی که میبینم تکیه میدم، میشینم زمین و از ته قلبم اشک میریزم.

انقدر که آروم بشم.

اگه اینجوری نشه، اگه نتونم دورمو شلوغ کنم، آدمها رو پیش خودم نداشته باشم پروسه گذروندن غم برای من؛ ماه ها طول میکشه، خیلی طول میکشه.

و این جای قصه آزار دهنده است.